بسم الله الرحمن الرحیم
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
نماز تمام و کامل نمی شود مگر از کسی که طهارت کامل دارد و به حد بلوغ رسیده و مفسد و رویگردان از حق نباشد، خدا را بشناسد و در پیشگاه او بایستد و خشوع کند و ارامش یابد و حالتی بین امیدواری و خوف از خدا داشته باشد و همچنین در حالتی بین صبر و بی تابی باشد. نه چنان شکیبا باشد که گویی رحمتهای الهی برای اوست و نه چنان بی تاب باشد که گویی عذابها برای او می باشد
در نماز متاع خود را بذل نموده، خود را در اختیار خدا بگذارد و هدف خود را که پرستش مخلصانه ی خداست در برابر چشمش مجسم نماید که گویی در راه خدا جان می دهد.
کمال خشوع و ناچیزی خود در برابر خدا را اظهار نماید به گونه ای که خضوع او بیانگر آن باشد که هیچگونه دلبستگی به دیگران ندارد و تنها دل به خدا بسته و چشم به عطای الهی دوخته و از همه جا بریده و به سوی خدا دل داده است
وقتی که چنین نماز می خواند نمازی که به آن موظف است خوانده و این همان نمازی است که انسان را از زشتیها و گناهان باز می دارد.
به نقل از انوار البهیه ص 241